Abstract
Bulbul chumchuqdoshlar oilasiga mansub qush bo‘lib, qadim zamonlardan xalq og‘zaki ijodida uning “chiroyli ovoz”, “chiroyli kuy” sohibi ekanligiga urg‘u beriladi. Adabiyotga gulga “oshiq” obrazida kirib kelgan bu qush mumtoz adabiyotda boshqa qushlarga nisbatan eng ko‘p uchraydi. Ushbu maqolada bulbulning adabiyotga kirib kelishi, etimologiyasi va mumtoz adabiyotdagi o‘rni muhokama qilinadi. Alisher Navoiy o‘z lirikasida bulbuldan qaysi o‘rinda foydalaganligi va bulbul anglatib kelgan ma’nolar tahlil qilinadi.
References
Alisher Navoiy. Badoye ul-vasat. TAT. 10 jildlik, 3- jild. –T., 2011.
Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar. TAT. 10 jildlik, 4- jild. –T., 2011.
Yusuf Xos Hojib. Qutadg‘u bilig.-T., 1971.
Osman KUFACI. Necati bey divani’nda bülbüle dair tespitler. Journal of Turkish Language and Literature Volume:5, Issue:4, Autumn 2019, (687-709) Doi Number: : 10.20322/littera.596023
Öztekin, Nezahat (2002). Fazlî, Gül ü Bülbül. İzmir: Akademi Kitabevi.
İskender Pala (1995). Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü, Ankara: Akçağ Yay.
https://www.sabah.com.tr/sozluk/cografya/bulbul-tasavvufta-askta-ve-edebiyatta-bulbul
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.