Abstract
Қадимда буюк алломаларимиз соғлом авлодни тарбиялашда шахснинг ҳар
томонлама уйғун ривожланишига алоҳида эътибор қаратганлар. Ана шу маънавий
меъроснинг ҳақли ворислари сифатида аждодларимиз тажрибаларини, тафаккур
меваларини ўзлаштириб, ҳаётнинг барча соҳаларида ўз ўрнида қўллашимиз мақсадга
мувофиқдир. Баркамол авлодни тарбиялашда ўзбек халқининг таълим - тарбияга
оид тарихий тажрибасини ўрганиш ва уни янги замон кишисини шакллантириш ва
тарбиялашда ҳаётга амалий татбиқ этиш муҳим аҳамият касб этади.
References
1. Абу Наср Форобий. Фозил одамлар шаҳри. – Тошкент: Абдулла Қодирий
номидаги нашриёти , 1993.- 224 б.
2. Абу Райҳон Беруний. Тарвихлар (“Жавоҳирот китоби”дан “Минералогия
”) – Тошкент: Мерос, 1991.- 13 б.
3. Абу Али Ибн Сино. Тиб қонунлари. 3 жилдлик сайланма. – Тошкент: Фан,
1992.- 453 б.
4. Авлоний А. Туркий гулистон ёхуд ахлоқ. – Тошкент: Ўкитувчи, 1992. -160 б